Πουλένκ, Φρανσίς

(Poulenc, Παρίσι 1899 – 1963). Γάλλος συνθέτης και πιανίστας. Ξεκίνησε με κλασικές σπουδές, αλλά επέβαλε το σίγουρο μουσικό του ταλέντο κατά τη διάρκεια της πολύχρονης στρατιωτικής του θητείας με τα Mouvements perpétuels (1918) για πιάνο, τα οποία ακολούθησε το Le Bestiaire (1919), για φωνή και 7 όργανα, σε στίχους του Απολινέρ, του οποίου αργότερα ο Π. μελοποίησε περίπου 100 ποιήματα. Στον νέο γαλλικό μουσικό χώρο ο Π. υπήρξε ο νεότερος εκπρόσωπος της Ομάδας των Έξι, στην οποία συνεισέφερε τη λάμψη μιας διαβρωτικής και διεισδυτικής μουσικής, που ωστόσο δεν κατάφερε να ξεπεράσει τα πλαίσια μιας άμεσης ευχάριστης εμπειρίας. Η παραγωγή του δεν περιορίζεται σε συκεκριμένους τομείς· μπαλέτα –μεταξύ των οποίων Οι ελαφίνες (1924)– όπερες –Οι μαστοί του Τειρεσία (1947) σε κείμενο του Απολινέρ, Διάλογοι Καρμηλιτισσών (1957) που θεωρείται και το αριστούργημά του, σε κείμενο του Μπερνανός, Η ανθρώπινη φωνή (1959) σε κείμενο του Κοκτό - και κατόπιν, συμφωνίες, κοντσέρτα, σελίδες χορωδιακής μουσικής, μουσική δωματίου για φωνή και όργανα κλπ. Στις διάφορες εκδηλώσεις της εφευρετικότητάς του, ο Π. ξεπέρασε τους κινδύνους της κλασικής φόρμας και του τολμηρότερου εκλεκτισμού, για να φτάσει σε μια ουσιαστικότητα μουσικής γλώσσας με μοναδικό όπλο την εκφραστική δροσιά, που χαρακτήριζε ανέκαθεν τη μουσική του. Φρανσίς Πουλένκ. Ένα προσχέδιο του Ζωρζ Βάκεβιτς για το σκηνικό της όπερας «Διάλογοι Καρμηλιτισσών». (Μουσείο της Όπερας, Ρώμης).